درک ماهیت نوآوری و اهمیت آن از موضوعات مهم و اساسی در عصر حاضر می باشد
نوآوری یا INNOVATION بیش از ۴۰ تعریف مختلف دارد، اما در تعریفی که سازمان همکاری و توسعه اقتصادی (OECD) ارائه نموده است:
” نوآوری خلق، تولید، جذب و بهره‌برداری از یک ارزش‌افزوده در حوزه اقتصادی و اجتماعی، نوسازی و گسترش محصولات،،خدمات و بازارها، توسعه روش‌های جدید تولید، و همچنین ایجاد سیستم‌های جدید مدیریت می‌باشد. نوآوری هم یک فرآیند و هم یک خروجی می‌باشد.”
در تعریف دیگری که توسط پیتر دراکر (peter drucker)، یکی از افراد مشهور در حوزه کسبوکار مطرح شده است:
” نوآوری فعالیتی خاص برای کارآفرینی است، چه در کسبوکار فعلی باشد چه در سرمایه‌گذاری در بخش عمومی و یا یک کسبوکار جدید که توسط یک شخص انجام گرفته است. نوآوری ابزاریست که کارآفرین از آن جهت ایجاد و یا افزایش ارزش و درآمد استفاده می‌کند.”
نوآوری دارای چهار بعد می باشد:
نوآوری در محصول: تغییر کالا یا خدماتی که یک سازمان عرضه می کند.
نوآوری در فرایند: تغییر روش های خلق و عرضه محصولات و خدمات.
نوآوری در موقعیت: تغییر زمینه ای که کالا یا خدمت در آن عرضه می شود.
نوآوری در پارادایم: تغییر مدل ذهنی که منطق رفتار های سازمان را تشکیل می دهد.
در عصر امروز که سرعت پیشرفت فناوری ها روز به روز در حال افزایش می باشد، سازمان ها برای بقا و رشد خود راهی جز منطبق کردن خود با تغییرات محیط پیرامون خود ندارند. موفقیت سازمان ها عمدتا ریشه در نوآوری دارد. مزیت رقابتی می تواند ناشی از اندازه، مالکیت دارایی ها و مانند آنها نیز باشد. اما این الگو (مزیت رقابتی بر خواسته از نوآوری) بیش از پیش به نفع سازمان هایی تغییر می کند که می توانند از دانش و مهارت های فناورانه و تجربه برای ایجاد نوآوری در محصولات خود (اعم از کالا یا خدمت) و نیز روش های توسعه و عرضه آنها استفاده کنند.
